De Alternatieve Elfstedentocht!

Bart200v2

Lees hier hoe Bart de 200 km beleefde:

De Alternatieve Elfstedentocht stond vanaf het zomerseizoen al rood omcirkeld in mijn agenda, na 11 jaar landelijke marathons weet ik inmiddels dat zware natuurijs koersen mij het best liggen. De eerdere wedstrijden op de Weissensee merkte ik al dat het met de vorm prima in orde was, een 10e plek op het ONK, nadat ik de sprint voor Stefan aan trok, gaf vertrouwen.

De dag en avond voor de start staan in het teken van koolhydraten ‘stapelen’, voor mij nogal lastig omdat ik geen grote eter ben. Ik probeer gedurende de dag zoveel mogelijk verspreid en continu te eten, waar andere jongens (zoals Robin en Stefan) enorme hoeveelheden in één keer naar binnen kunnen werken 😉! De dag begon vroeg, de wekker ging om 5.15, om opnieuw een flinke maaltijd naar binnen te harken. Daarna is het omkleden en op de fiets (lekker beetje wakker worden) richting het ijs om de schaatsen onder te binden.

Het startschot klonk om iets voor 08.00. De eerste fase van de wedstrijd staat voor mij altijd in het teken om zo zuinig mogelijk door te komen, waarbij ik zoveel mogelijk ‘vast’ voedsel (reepjes, bananen, cake etc.) naar binnen probeer te werken. Er ontstond relatief vroeg een kopgroep (+/- 20 man) waarin Roelof en ik zaten namens Skate4AIR. Een aantal grote namen zaten ook in deze kopgroep, behalve de kopmannen van AB Vakwerk, waardoor zij genoodzaakt waren om het gat naar onze kopgroep te dichtten. Nadat de boel weer bij elkaar kwam, bleek er nog maar een kleine groep rijders over wat het ‘peloton’ was. Er was inmiddels 120 km afgelegd, en nu volgde in mijn ogen een relatief rustige fase. Op ongeveer 160 km ontstond opnieuw een kopgroep waar ook ik in zat met nog 8 andere mannen, we kregen behoorlijk de ruimte en een uiteindelijke voorsprong van 2 minuten. Ik voelde me erg sterk, en kon me gemakkelijk handhaven in de voorste groep. De avond voor de koers had ik al bedacht dat wanneer ik in deze situatie zou komen, ik in de laatste 2 km op het goeie moment een ‘alles-of-niets’ poging zou uitvoeren, en zo geschiedde. Ik kreeg een voorsprong van ongeveer 10 seconde (zie ook de bijgevoegde foto, red.), totdat ik vol in een scheur reed en daarna de sneeuwrand instuurde. Ik kon net aan blijven staan, maar mijn voorsprong was teniet gedaan. Uiteindelijk finishte ik als laatste van de kopgroep, maar met een voldaan gevoel. Ik heb gereden voor de overwinning!

This site is sponsored by