Het weekend van Axel

Vrijdagmiddag 18.00 uur gaat de computer dicht en kan het weekend beginnen. Het is een drukke week geweest op mijn werk en met schaatsen. Ik ben tweedejaars promovendus op de Vrije Universiteit in Amsterdam en met een Europees team zijn we bezig om een exoskelet te ontwikkelen ter preventie van lage rugpijn. Dit is een soort robotbroek die bijvoorbeeld bouwvakkers kunnen gebruiken bij het leggen van hun stenen, ik zou ‘m ook wel kunnen gebruiken bij de schaatswedstrijden… Maar hij is nog niet zover doorontwikkeld dat het exoskelet al aerodynamisch is. Op vrijdag gaat de laptop dicht en vanavond kan er lekker gerelaxt worden. Afgelopen woensdag stond het gewestelijk kampioenschap in Amsterdam op het programma, dat ging bij mij erg goed, dus ik kijk uit naar morgen.

Zaterdag is de dag van de wedstrijd. ’s Ochtends eerst even langs de bouwmarkt want ik heb samen met mijn vriendin een huis gekocht. Nadat ik al mijn sinterklaasgedichten afgeschreven heb, wat ook moet gebeuren in deze periode, worden de schaatsen geslepen en daarna gaat de knop om naar de wedstrijd. We starten vanavond in Hoorn, voor mij dichtbij. Na een lekkere pastamaaltijd vertrek ik met mijn ouders naar Hoorn. Vanavond komen ook veel andere familie/vrienden kijken, dus voldoende reden om goed mijn best te doen! Als de zwarte pieten en de pepernoten van het ijs af zijn en het ijs is gladgestreken, is het om half negen onze beurt.

Helaas niet helemaal de wedstrijd waar ik op gehoopt had. Vanaf het begin is het volle bak koers en omdat er geen groepjes rond gaan, blijft het continu hard gaan, in combinatie met de uitgetrapte bochten heb ik het behoorlijk zwaar. Na 60 rondjes begin ik ook weer last van mijn rug te krijgen (misschien toch maar wat harder aan dat exoskelet werken). Helaas moet ik met het bord op 54 de koers verlaten. Eenmaal aangekomen bij de ploegleiders zie ik het peloton recht op staan en krijgt de kopgroep de zegen, balen!

Zondag kunnen we een beetje uitslapen, maar daarna begint de volgende wedstrijdvoorbereiding, niet de mijne gelukkig. Mijn vriendin fietst vandaag haar eerste strandrace, de Beach Battle in Wijk aan Zee. Om elf uur vertrekken we richting het strand en kijken we nog even bij de recreanten alvorens haar wedstrijd begint. Het is een mooie wedstrijd om te kijken met toppers zoals Lars Boom en Ramon Sinkeldam. Het waait hard en het is ook nog eens ontzettend koud. Thuis wordt wel eens gegrapt over de kou op de ijsbaan, maar dit lijkt mij erger. Na de wedstrijd keren we huiswaarts en warmen we op met een kop thee.

Aankomende week staan er geen wedstrijden op het programma en kan er dus flink hard getraind worden. Volgende week zondag zullen we daarom met z’n allen een mooie duurrit fietsen in het Noord-Hollandse landschap, hopelijk is het dan niet zo winderig en koud als deze zondag.

Foto: Neeke Smit