Zaterdag 20 oktober was voor mij de allereerste wedstrijd bij de beloften, dit zorgde wel voor spanning. Meestal bij de eerste wedstrijd weet je natuurlijk niet wat je kan verwachten en hoe de anderen de zomer uit zijn gekomen, maar voor mij was dit extra spannend. Ik wist niet wat mij te wachten stond, natuurlijk wel dat we 100 rondjes over het ijs van de Jaap Edenbaan moesten, maar dat was het dan ook.
Voor het inwerken kreeg ik genoeg tips van verschillende ploeggenoten, over hoe zo’n wedstrijd zou verlopen. Maar tijdens het inwerken zag ik de Topdivisie strijden voor de eerste overwinning, en het zag er erg zwaar uit. Het ijs was niet meer zoals je gewend bent tijdens de trainingen en al het publiek naast de baan zorgde ook nog voor meer spanning. Kortom ik werd er zeer zenuwachtig van. Tijdens het inwerken liep de spanning op, maar langzamerhand werd ik ook weer wat rustiger. Omdat het wel moest gebeuren, maar dit gold voor iedereen en niemand wist niet hoe de anderen de zomer uit waren gekomen.
Eenmaal de schaatsen aangetrokken wist ik dat ik met vertrouwen het ijs op stapte. De ijstrainingen gingen ook goed, dus dit moest ook lukken. Na het laatste overleg met Jelmer en Gijs ging ik naar de start, probeerde een beetje bij Roelof in de buurt te blijven. Hij had namelijk al genoeg ervaring en ik kan er nog veel van leren. Eenmaal bij de start was er wat verwarring over waar er gestart moest worden, maar daardoor kon ik wel wat meer vooraan staan bij de start.
De eerste 10 rondes gingen voor mijn gevoel iets te makkelijk, er gebeurde niet heel veel en er werden ook nog geen aanvallen geplaatst. Eenmaal een goede positie te hebben gevonden, probeerde ik deze vast te houden. Ik zag een aantal rondes later de eerste aanvallen, waardoor het peloton een beetje op een lint kwam te zitten. Deze aanvallen werden allemaal terug gehaald tot aan ronde 30. Toen moest ik even op mijn tanden bijten om er door heen te komen, ik merkte al snel dat ik lichte kramp kreeg in mijn rechterkuit. Dit voelde ik bij het uitversnellen van de bochten. Bij ronde 30 ging er een grote groep weg, alleen zat ik zelf te ver van achter om iets te betekenen bij deze aanval. Het lukte deze groep niet om weg te blijven, en nadat we terug waren gekomen bij de groep zocht ik een nieuw plekje voorin het peloton. Nu ontsnapte een kopgroep van 5 die al snel een rondje pakten. Ik probeerde een beetje te herstellen en mijn positie vast te houden. Met ronde 50 zocht Roelof mij op en vroeg hoe ik me voelde, hij wilde me meer naar voor brengen. Ik kon eerst niet echt antwoord geven, want ik had net een gelletje naar binnen gewerkt, dus ik stak mijn duim maar op. Want, op mijn kuit na, voelde ik me fysiek sterk genoeg om wat meer te doen. Eenmaal Roelof te hebben opgezocht gingen we naar Jan-Willem, die plots voor ons ten val kwam en waardoor wij moesten uitwijken. Hierdoor raakte ik Roelof kwijt en duurde het weer even voordat ik Roelof weer vond.
Met nog 20 rondes op het bord en meerdere aanvallen te hebben overleefd was het bijna tijd om af te sprinten, dit merkte je in het peloton. Het was wat onrustig en er kwamen ook mensen ten val. Toen we langs de verzorging post reden gaven Gijs en Jelmer door dat ik Martijn op moest gaan zoeken, want Martijn zou samen met mij de eindsprint gaan voorbereiden. Ik zocht Martijn op, dit lukte vrij snel, ondanks de drukte, en wij zaten ook nog goed van voor tot er bij ronde 13 verwarring ontstond. Er was blijkbaar iemand gevallen en de wedstrijd moest worden herstart. Wat ineens de volgende ronde niet meer hoefde. Maar dit zorgde ervoor dat Martijn en ik wel wat meer naar voor waren gekomen. Toen we het teken kregen om verder te gaan met de wedstrijd reden Martijn en ik rond plek 10. Martijn schoof op en ik volgde hem, iemand ging voor ons onderuit waardoor Martijn in aanraking kwam met zijn schaats en ook ten val kwam. Toen was ik dus ineens mijn gangmaker kwijt. Hierdoor moest ik zo snel mogelijk terug zien te komen voorin het peloton, omdat we de bel zouden krijgen. Met nog 300 meter te gaan schoof ik op aan de zijkant waardoor ik voordat we de laatste bocht in gingen goed zat. De laatste bocht probeerde ik de binnenkant te houden en dat lukte, wat uiteindelijk ervoor zorgde dat ik als 9e van het peloton over de streep kwam, dus 14e in de uitslag. Zelf was ik zeer tevreden met dit goede resultaat, hier en daar zitten zeker nog wel verbeterpunten in. De samenwerken met de ploeg begint er te komen, op naar volgende week in Deventer.
