In de rubriek STNT neemt een rijder je mee in het SEIZOEN TOT NU TOE. Wat gaat er goed, wat kan er beter en we kijken stiekem even met een schuin oog naar het vervolg van het seizoen. We beginnen deze keer met Stefan.
Iets met puntjes en een i
Iedere sporter probeert zich zo goed als mogelijk voor te bereiden op het nieuwe seizoen en ook bijna iedere sporter denkt na een succesvolle trainingsperiode een stapje te hebben gezet. Zo een stapje zetten vergt heel wat bloed, zweet en tranen werk. Onderweg kun je wel wat handvatten krijgen of je op de juiste weg bent en kunnen maximaal testen ook e.e.a. uitwijzen. Zelf vind ik het fijn om op deze wijze feedback te krijgen op mijn ingeslagen trainingsroute. Ik analyseer dan ook graag mijn vermogensdata van de fietsritten. Echter in een wedstrijd kun je pas de daadwerkelijke balans opmaken, want de concurrentie wordt immers ook sterker en sterker.
Het rijden van wedstrijden in de zomer doe ik dan ook graag. Wielrennen is een andere passie van mij en ik geniet er enorm van om een aantal koersen te betwisten gedurende de zomer. Deze zomer gingen de fietswedstrijden vrij goed en dat gaf vertrouwen naar de winter toe. Zelf vind ik het ook een fijne trainingsprikkel om extreem diep te gaan in een koers. Ik heb het gevoel dat ik daar beter van wordt. Daarom wilde ik ook graag nog koersen aan het einde van de zomer, maar wat de puntjes op de spreekwoordelijke i moesten worden, werd een kleine streep door de rekening. Ik kwam helaas ten val, gelukkig niks gebroken maar wel een flinke kneuzing in mijn bil, een kniebuiging op mijn linkerbeen ging maar tot op zekere hoogte, niet ideaal zo vlak voor het seizoen.
Iedere week ging het een stuk beter en inmiddels ben ik weer prima in orde en gaan de wedstrijden weer lekker. Op de laatste dag van de vierdaagse reed ik mijn beste uitslag van het seizoen en zat ik een rondje mee. Met dank aan mijn ploeggenoten die mij die dag geweldig goed hielpen. Afgelopen weekend heb ik voor Simon weer wat werk kunnen verzetten omdat hij mooi mee zat in de kopgroep. Het team begint dan ook steeds beter te draaien en ik heb enorm veel zin in de rest van het seizoen en dan kijk ik uiteraard uit naar natuurijs.
Natuurijswedstrijden worden er in ieder geval verreden in Oostenrijk en Zweden, maar het lijkt mij ook fantastisch om een keer op Nederlands natuurijs te rijden, en dan bedoel ik niet Haaksbergen of Noordlaren maar een klassieker of het Nederlands Kampioenschap op natuurijs. In de jaren dat ik in het landelijk peloton schaats (nu vijf jaar 2 B en 3 A) heb ik dat nog niet mogen meemaken. Als ik de weergoden mag geloven is er sprake van een zonneminimum en de vorige winters wanneer er sprake was van een zonneminimum hebben we op natuurijs kunnen schaatsen.
Dus laat de ‘echte’ winter maar komen!
Sportieve groet,
Stefan
